Usandım Şiiri - Muhterem Taş

Lafazanlık ile insan kandıran,
Yalancı, dolancı kuldan usandım.
Hedefe giderken geri döndüren,
İnişli, çıkışlı yoldan usandım.

Baharımda açan gülleri kıran,
Poyraz gibi esip hep şamar vuran,
Rotamı şaşırtan, karşımda duran,
Deli, deli esen yelden usandım.

Aşigar söyleyen, aşkından eden,
Sarayından eden, köşkünden eden,
Sevdanı yok edip meşkinden eden,
Usulsüz konuşan dilden usandım.

Zamansız baharsız çiçekler açan,
Suya meyil verip, kuraktan kaçan,
Sonbahar gelmeden yapraklar saçan,
Faydasız ağaçtan, daldan usandım.