Usandım Şiiri - Murat Demir

Şu dünyanın sırlarına erdikçe
Yalanlardan dolanlardan usandım
Göz önüne gerçekleri serdikçe
İki yüzlü olanlardan usandım

Uzak yakın üveylerle özlerle
Koyun gibi yayılanlar düzlere
Utanmadan sıkılmadan, yüzlere
Göstermelik gülenlerden usandım

Kapım bacam cam çerçevem perdemden
Duble duble pay alırlar her demden
Arkasından bahsederler erdemden
Bizi bizle soyanlardan usandım

Günden uzak yerleşmişler nezara
El altından dönüyorlar sezar’a
Sevgimizi sevdamızı mezara
Canlı canlı koyanlardan usandım

Acı keder dert olursa, sizli ce
Huzur neşe menfaatler, bizli ce
Dost görünüp sinsi sinsi gizlice
Kalbimizi oyanlardan usandım

Götürürler gramında tonunda
Düşünmezler hakkı vardır onunda
Çok pişmanım diyerekten sonun da
Dizlerini dövenlerden usandım

Bilmiyorum gerek var mı tabire
Kim götürmüş servetini kabire
İyi kötü ayırmadan ha bre
Ulu orta svenlerden usandım