Getirsen nesîmâ 'ıtr ı zülf i yârin kâr değil
Habîbimdir cândır lâkin özü bana yâr değil
Âr itme kûyunda hâk i pây i yârin öptüğün
Mukaddes topraktır zîrâ ol âşıka hâr değil
Sâkîyâ mey sun ki bir gün lâle-zâr elden gider
İrüşür fasl-ı hazân bâğ u bahâr elden gider
(La'l-i meye nazar etmem âh u zârı isterim
Bi'l-hüzni ma'mûr cânım sanma bahârı isterim)
Sessiz ve bîhaber geçiyorsun şehirlerden.
Yollarda ve şehirlerde yaşananan acı ve kederden habersiz olmanın
esrik suskunluğu.
Bilmemek insana umut vermiyor belki ama yeise de düşürmüyor. Kimi zaman mutluluklar inşa ediliyor bilinmezliğe.
Insan var olma mücâdelesinde yarınların ümitlerine sarılır. Ümitsiz kaldığı zamanlarda da geçmişine.
Refâkat eden bir anlamdan yoksun geçen zamanlar ne acıdır.
Vuslat çün intizârım doğsun sabâhım söylesin
Hatmi gelmez giceleri mihr ü mâhım söylesin
Kıldı bir nazarıyla kendine âşinâ beni
Âlâm-ı rûz-ı hicrânı dil-dûzahım söylesin
Çarh gülse de yüzüne âşık der cânânsız olmaz
Kim hayâl-i nev-bahârın adı yârânsız olmaz
Hevâ vü heves üzre sanma zâhid şâd oldun
Ehl-i 'ırfân kânûnudur âşık giryânsız olmaz
Isteme cânânı gönül bil ki olmaz yâr bana
Olsa dâr ı dünya bir zevc ol yine ağyâr bana
Yer u gök dile gelse güler hâl i müşkiline
Varta i belâdır bilirim bu sevda âr bana
Şuhâ nedendir bu günlerde memdûh gibisin
Yüce bir fazilete ermiş memnûh gibisin
Nasipten kısmetten kaderden dem vurma
Kitâb-ı aşk bahsinde bil ki mensûh gibisin
Gündüz ile gecedendir hayatın temeli
Cânâ niçin bir iltifât bir i'râz eyliyorsun
Hergiz rakibi dil-şâd meni nâ-sâz eyliyorsun
Humâr-ı hüsnün nûş edip men mestâne gezerken
Niçin hum-hâneler gezip hala nâz eyliyorsun
Söylemez küsmüş bana cânâne söylen söylesin
N'eyledüm ol yâr-ı âlî-şâne söylen söylesin
(Hâlin takrîr itme bırak dil-efgâne söylesin
Gamm ı ferdâ çekme bırak zû vicdâne söylesin)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!