Urfa’da Bir Gün Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Urfa; dost diyarı, ateş ve gülün şehri.
İbrahim'den beri tevhidin zikr-i cehri.

Kan renginde, Fırat’ın emzirdiği toprak.
Burda insan, kader nehrine düşmüş yaprak.

Çökmüş üstündeki o firûze kubbeler.
İlmin mezar taşı, virâne harabeler.

Hâlâ iman ve küfrün kadim harp meydanı.
İşte Taş Adam ve Kabirsiz Nûr Kahramanı.

Ey Nebi, Nemrut ölmedi, evet yaşıyor.
Hem kendi oduna, her dem odun taşıyor.

Putları kıran baltanla yetiş imdâda.
Zirâ büyüğü, yangın çıkardı ihfâda.

Sendeki teslime gıpta etmişti melek.
Yine gel ki korlar, bir anda olsun semek.

Dün misafirdim ona, Peygamber selâmıyla.
Hasbıhâl ettik o gün, gönül kelâmıyla.

Sabah, ilkin Halil'ür Rahmân'daydık elbet.
O okunan Kur'ân, susamış ruha şerbet.

Sonra, Şeyh'ül Harrâni'ye gittik bu hisle.
Ben bir bendeyim dedim, derdimden bahisle:

Devletine sığınan, mücrim bir muhtâcım.
Kıymetim yoktur lâkin sendedir ilâcım.

Kalbim Eyyûb’tan da füzun, yâre yâredir.
Yâran çeşm-i giryân, dertten pâre pâredir.

Rabbim necât versin, cümle mağdur, mahkûma.
Âb-ı hayat içirsin, kurumuş rûhuma.

"Edeple gelen, lütûfla gider makamdan.”
Umudum var, himmetin yetişir arkamdan.

Yûnûs, Urfa bir belde-i ibret yurdudur.
Mevlâm isterse ateşten gül eder südûr.

Haziran 2016

1 Zikr-i cehri: Açıktan ve sesli yapılan zikir, duâ
2 Firuze: Yeşile çalan renk, bu renkteki değerli taş
3 Od: Ateş
4 Hz.İbrahim putları balta ile kırar ve rivayete göre de baltayı en büyük putun boynuna asar. Sonrasında üzerine gelen halka "Belki onu şu büyükleri yapmıştır, konuşabiliyorlarsa onlara sorun"(Enbiya Suresi 63.) der.
5 İhfa: İçeri, gönül
6 Semek: Balık
7 Füzun: Fazla
8 Çeşm-i giryân: Ağlayan göz
9 Şeyh'ül Harrâni Hazretlerinin Makamının giriş kapısına asılan levhada bulunan cümle
10 Belde-i ibret: Ders alınacak yer
11 Südûr: Doğmak, meydana çıkmak