Unutuluş Şiiri - Alan Adam

Bir akşam vaktinde, senin evine,
Çekinerek gittim, umutsuz yine,
Mabedim dediğim, Evîn yerine,
Bir virane buldu, yorgun gözlerim.

Duvarda astığın o solgun resmi,
Vefasız kalbelere kazdığın ismi;
Seni hatırlatan, gerçek bir cismi,
Görmedi gözlerim, evin yerde…

Sessizce silinmiş, senden son izler,
Her iz ki sevdadan bir deniz gizler,
Öyle bir deniz ki, dışında bizler,
Kör gözle bakmışız, seni görmeden.

Bir yaralı gönül, seni hep saklar,
Bilmese de bunu senden uzaklar,
Altına almadan, kara topraklar
,
Unutmaz yüreğim, senin ismini.

Esmiş de savurmuş maziyi rüzgâr,
Ve kuzeyde hâlâ, yalancı bahar,
İncinmiş ruhunda, oluşan hasar,
Nasıl da büyümüş, fark edilmeden ❣️☀️❣️☀️❣️