Unutulmayan İçimizdeki Sevgi..

Öyle çok yaşanmaya değer duygu var ki hayatımızda.Bazen insanın içini yakan,bazen de göklere uçuran.Her zaman yaşadığımızı hatırlatan.
Ama bir sevgi var ki aralarında,tek başına hepsine bedel.Bazen saatlerce ağlatıyor.Kimi zaman hıçkıra hıçkıra,kimi zaman ise sessiz ve usulca.Bazen ne yapacağını bilemiyor insan.Ya deli ve coşkulu bir kahkaha geliyor içinden ya da sıcacık,tatlı bir gülümseme.Bazen de isyan ettiriyor yaşamaya.Kimi zaman tüm insanlığa haykırırcasına,kimi zaman da dilsiz bir pişmanlıkla.
Öyle bir şey ki; tek başına yaşamaya yetiyor.
Zaten hep derler ya’’seviyorsan yaşıyorsun demektir.’’
Ama sevmek de kolay değil işte.Cesaret istiyor ilk önce.Kendinden fedakarlık yapabilmeyi,acı çekmeyi,üzülmeyi,gerektiğinde ağlamayı göze almak gerekiyor.Bir de sevgiyi taşıyabilecek kadar iyi,zamanı geldiğinde iki kişiye yetebilecek kocaman bir yürek istiyor.En sonunda da,hayatın hazırlamış olduğu sınavlardan geçmek kalıyor.Zaten sınanmaya dayanamayan sevgi,sevgi olur mu? Sevmemek mümkün değilse,sevmenin ne kıymeti olur? Günahı ve şeytanı Allah gönderdi bize.Günaha tutku ve cazibe kattı ki,günahla sınanan sevgiler de daha değerli olsun!