Unutmak Yedi Harf Değilmiş

UNUTMAK YEDİ HARF DEĞİLMİŞ

Henüz fiyongu açılmamış
Özlemlerim vardı benim
Yastık altı kanayan yaralarıma inat
Sert rüzgarlar da savrulmasaydı saçlarım
Dolana bilirdi belki sevdanın parmaklarına
Seni bu yüzden sevmiştim

Sen ilk aşk tın benim için
İlk yanılgı ilk ateş
İlk defa gülmüştü mavi gözlerim
Sevmeyi öğrenmiştim
Gülüşün gelip yerleşmişti yüreğime
Gülüşünü telefonuma ekran koruyucu yapmıştım
Ömürlüktü sevdan nefesin değecekti nefesime
Gülüşü güzelim diyordum sana
Sen duymasan da
Gülüşün güneş ti karanlığıma

Anlatamadım bendeki yerini
Anlatamadım içimdeki sevgiyi
Sen dedim dolandı dilime yılanlar
Benim dedim çürüyeme başladı dudaklarım
Kelimeler boğazımda
Heveslerim kursağımda kaldı
Üç kere yutkundum
Unutmak yedi harf değilmiş anladım
Anladım benim değil din artık
Anladım

Hani bana hep sorardın
Beni seviyor musun
Bende geçiştirirdim şimdi
Herkese ve her şeye rağmen
Avaz avaz söylüyorum
Evet seni seviyordum
Desen ki ne kadar
Sokağın tavanı kadar

Bir yara var ki içimde sorma
Biliyorum bu şiiri okuyunca
Gözlerin dolacak ve bana koşacaksın
Her yerde beni arayacaksın
Ama bulamayacaksın
Çünkü bu sana yazdığım son şiir
Tozlu ve paslı raflara yolluyorum seni
Yüreğimde kimliksiz bir cenazesin artık
Ne gömmeye mecalim var nede öldü demeye

Ama şunu hiç unutma
Sevdim lan ben seni
Sevdim
Hem de hiç hakketmediğin kadar çok sevdim
Sevmek suçsa cezam idam olsun
İki kaşının arasına idam sehpam kurulsun
Ve dudakların mezarım olsun
Hoşça kal yüreğimin başkenti adam
Hoşça kal