İşte hayat; dündü daha,
Tanıdık kimse hatırlamadı beni,
Dün doğum günümdü yani…
En sevdiklerim bile,
Yani beni, benim kadar,
Sevdiklerini düşündüklerim,
Unuttular…
Gene yaptın, yapacağını…
Bilmemek ne güzeldi oysa,
Geçinip gidiyorduk biz bize,
Her türlü hesaplaşmadan uzak,
Mutlu bile sayılırdık aslında…
Gel gör ki, sen yalınsın ve yalansın,
İşte gerçek ortada,
Ayak uyduramadım senin oyunlarına…
Desem ki; haydi unutalım tüm bunları,
Aklımız da unutsun tüm kırılmışlıklarımızı,
Ya yüreğimiz... Yüreğimiz unutabilir mi sence,
Asla…!
Asla deme bence, unutmaz de sadece...
16.08.2011
Hatice AkKayıt Tarihi : 30.7.2015 00:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hasılı "İnanmak İmanın Şartı" ama Her şeye ve herkese değil... Sizce...?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!