yüzünü bile unuttum annem
güneş gözlerin battı ufkumda
karanlık gecede varlığını ararım
hüzünlü bir şarkı çalınır yokluğunda
ağıt yakmaktan uzak, lal olmuş dilim
yüzünü bile unuttum annem
kokunsa hala buralarda
damarlarımın içinde dolaşır
iliklerime işlemişsin annem
sönmekteki mumlar gibi titrek yüreğim
yüzünü bile unuttun ammem
dokunulamayacak geçmişlerdesin
uzatsam elimi tutamayacaksın
ağlasam, ölüm uykusundan uyanır mısın
fırtınalar kopartıp döner misin annem
yüzünü bile unuttum annem
çağlayanlarda akmaktayım
ansızın bir şelaleden döküleceğim
çakılıp da yerlerde kalacağım
tutunacak bir dal aramaktayım
açıp da kucağını, yüreğimi sarmayacak mısın
yüzünü bile unuttum annem
beni affetmeyecek misin! ..
Kayıt Tarihi : 2.11.2008 17:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)