Unutma! Şiiri - Selim Adım

unutma! o günlerin, çok zalim çarkı vardı;
kim Allah! dese gelir, sorgusuzca yutardı
yoksulluk kader gibi, cehalet sağlı sollu
en ufak uyanışta, ağlardı anadolu
nice ocaklar söndü, soğana sarımsağa
ölenler kardeştiler, öldürenler Con ağa
lakin,susmayan yazan,çizenleri bilirdik
zalimlere eğilmez, öl! deseler ölürdük
hakkını arayanlar, kaybolurdu bir gece
gidenler muamma, gelmeyenler bilmece
okumanın hayali, zihinleri süslerdi
ilim yuvalarını, kof gönüller pislerdi
heder oldu gittiler, kuşkusuz kuşak kuşak
kalsalardı büyürdü, memleket köşe bucak
yine de vatan! diyen, gönüller susmadılar
gidenler kadar cesur, oldular pusmadılar

unutma,unutturma! anan neden ağlıyor?
atıyor, attırıyor, gece gündüz dağlıyor
emanete hıyanet, olmazdı olamazdı
Çanakkale'den sonra, düşman iyice azdı
durmadı bir an olsun, geçmişi unutmadı
aldığı darbeleri, yedi ama yutmadı
baktı olmuyor böyle, değiştirdi planı;
at tarlaya tohumu, nifakı hem yalanı
alevi de sünni de, yeter ki ayrışsınlar!
birbirini yesinler, her daim savaşsınlar!
bunu gören yürekler, yumruğunu sıktılar
gönülden ağladılar, gözden olup aktılar
ihanetin rengini, kızıla boyadılar
doğuya kürt dediler, batıya dayadılar

onca yıldır bitmiyor, güneş doğmadı neden?
buna yürek dayanmaz,nasıl dayansın beden?
gafil olma oyundan, verme saçın telinden
su dediği ateştir, asla alma elinden
nice hesaplar gördük,devirdik kuyulara
korku nedir bilmedik,bakmadık sayılara
ancak, bunun tek yolu, sevmektir bu vatanı
İman ile aşk ile, düzeltmektir hatanı
yoksa alır giderler,toprağın sana kalmaz!
vatanı olmayanın, unutma dini olmaz!