Unutma Şiiri - Durdu Mehmet Dalkanat

Ah öyle bir ateş ki, Göklerden bir armağan.
Unutma hiç sevdiğim, varlıkta ki özümüz.
Bizi buldu damlası, çağlayan bu ırmağın.
Unutma hiç sevdiğim, Mevlana’dır yüzümüz.

Biz diktik bu gülleri, asla ezmeyeceğiz.
Bir ömür geçse bile, aşktan bezmeyeceğiz.
Bahçıvanı biz olduk, lakin gezmeyeceğiz.
Unutma hiç sevdiğim, birdir bizim izimiz.

Geceye sokulursun, goncaların yanında.
Mutlu ve bahtiyarsın, her biri bir canında.
Biri var sa gezecek, damarında kanında.
Unutma hiç sevdiğim, tekdir bizim sözümüz.

Bir bardak su içmedim, tertemiz ellerinden.
Saçlarından öpmedim, kokulu tellerinden.
Kötü bir söz duymadım, günahsız dillerinden.
Unutma hiç sevdiğim, el’e bakmaz gözümüz.

Güneşle uyanırsın, aydınlık olsun yüzün.
Gecemin ışığısın, içime dolar hüzün.
Aynı aşkla yanarız, elleme kalsın közün.
Unutma hiç sevdiğim, Bize yokuş düzümüz.

Korkuyu seziyorum, gridir bakışların.
Yazdığın şiirler de, görünen nakışların.
Ahhh ah! ! ! cesareti yok, sevdaya akışların.
Unutma hiç sevdiğim, umut çalar sazımız.