Her anı doya doya yaşanılmış bir aşk var,
Köşe bucak dopdolu geride hatıralar,
Külleri savrulunca, altından çıkıyor har,
Unut unut diyorsun, nasıl unutulursun.
Sönüpte küllerinden yeniden doğmak başka,
Unutulmak yakışmaz hiç ölmeyen bu aşka,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
