Umutla Beklerken Şiiri - Güven Tekin

Ben her gün sen ararsın diye umut ederken.
Sen kalbimi,param parça ettin.
Bu kadarmı kötüyüm? Bu kadarmı nefret ediyosun?
Ama doğru haklısın, kime ne soruyorum.

Hani bir keresinde demiştim ya.
Değer verme bana diye.
Çok doğru demişim,benim bildiğim değer vermek bu değil.
Yine yanılmadım,

Değer veren insan, üzülmesini istemez.
Bir kalemde silip atamaz,öyle kolay değil.
Ne kadar kızarsa kızsın ona kıyamaz.
Yada ben öyleyim,şimdiye kadar çok kez kızdım.

Ama yapamadım,senden uzaklaşmak için,
Her yolu denedim,engelledim görmezden geldim.
Ama olmadı,lanet olsun bana,çekeceğim varmış.
Allah banada böyle yazmış.

Haklısın,özür dilerim,değerim ne ki,ben kimim ki.
Senden fazla bir şey bekleyemem.
Ama bunca sene yaşadım,Allah en kısa zamanda canımı alsın,inşallah.
Bu kadar, zoruma giden bir şey olmadı.
Canın sağ olsun,sen mutlu ol olurmu,sen mutlu ol.