Umut/suzluk Şiiri - Ercan Keskin

Hayat denen bilmece bizi sürükledikçe
Gerçeğin en gizemli belirsizliklerine
Derdini anlatmaya küçük bir mısra bile
Göz kırpmaz yol uzanmaz küflü dehlizlerine

Orda içsel hazinem var desen bile fark etmez
Anahtarsız o bomboş sözlerin gücü yetmez
Ayağın yere değse düşlerin efildemez
Ziyan olmuş aşkların makus talihlerine

Başlığı belli değil şiirin sonu gelmez
Varsın olsun böylece öz özüne ters düşmez
Hiçlik duygusu nerden bakarsan bak iz sürmez
Kafiyeyi sabit tut sondan başla sözlerine

Enikonu umuda hasret ivinti yeri
Çağlayanlar içinde ümidin katreleri
Köpükler arasında güneş tayfı renkleri
Ebemkusagi açar umutsuzluk yerine

Derdimiz şairane umut algısı için
Farkındalık ortaya koymak ve de kim/niçin
Sorusuna yanıt ararken okurun seçkin
Değeriyle ket vurmadan serzenişlerine

Bu ne umudsamazlık mutluluk bağımlığı
Acı ve keder de var ardında yalnızlığı
Say ki boyutsuzlukta ölüme yakınlığı
Kazanmak için girmek gibi gömüt yerine

Umut umutsuzluğun zıt anlamlısı derken
Daima biri yoktur yek diğeri var iken
İkincisi çözümlü ilki çözümsüzlükken
İyi örnek olurlar zıtların birliğine

Önemli olan onu hissederek yaşamak
Hiç pişmanlık duymadan var olmaya çalışmak
Sağduyulu vicdanlı ve de tutarlı olmak
Sanata saygı duymak (önemli değerine)

Şiir bu değil ben de bilirim naçizane
Sizleri şaşırtmadım ders verircesine
Yazdım öğretmen gibi belki kendi kendine
Yaşadıklarımdan pay çıkardım öylesine

Haklısınız önemli olan denemek değil
Öngörülü olmak ve yanılgılara meyil
Etmeden doğru adım atmak ve de özgecil
Davranıp sahip çıkmak yaşamın kendisine