Umut Sonsuzluktur Şiiri - Melih Coşkun

Umut sonsuzluktur
Sığmaz zamanlara,
Çünkü sonsuzluğu istemektir
Adına imkansız denen ne varsa

Her kapı aralık kalmalı biraz
Düşünebilmelisin yine yeşereceğini bahar dallarının
Olmadık bir zamanda
Olmadık bir yerde açacak güneşi

Bu silinmeyen bir yazı
Bir kandırmaca değil ama
Hastanın yaşama direnciydi istenilen
Şairin aşka inancı
Şiir tadında yaşama isteğiydi bu...

Çünkü umut yaşanmayanı istemekti
Yaşanandan da çok
Çünkü umut sonsuzluktu
Zamanlara sığmayan

Sevmek ve sevilmek,
Dalında koklamak çiçeği
Kopartmadan dalından,
Öpebilmek bir yavru ceylanı
Ayırmadan anasının koynundan,
Düşmeden sebepsiz bir savaşın koynunda,
Yada ellerinde
(Alın terinin simgesi) : bir parça ekmeği taşıyarak
Çamurlu asfaltlarda yürümesi bir babanın
Sımsıcak yuvasına,
Yada yürüyerek çıkabilmesi
Ağır bir hastanın hastane kapısından
Açılması kör kilitlerin
Hürriyetin türküsünü bağıra bağıra

(Ne olursa bir parça gözyaşı kalabilmeli
Gözünün kıyısında insanın
Hatırlayabilmek adına
Düşleyerek tükettiğin günleri)

İklimi yok umudun
Dört mevsim
On iki ay
Her rüzgarla esen
Isıtan,
Ve titreten içindeki yaprağı

Yaşamaya çalışarak
Bu yalanlanmış gerçeği,
Düşleri yağmalanmış halkım için,
Hor görülen her sevda adına
Ve ölmemiş olsa anasının karnında
Yedi aylıkken
Hayata ışıldayan gözleriyle
Merhaba diyecek olan
Aydınlık yüzlü çocuk adına

Bu umut
Tükenmeden yaşamak adına
Çoğala çoğala
İyiye, doğruya, güzele,
Bu umut sevda adına...

14 Mart 2003
00: 36