Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
UMUT KAPISI" şiirime yaptığınız yorumunuzu okuduğumda çok mutlu oldum. Şiirimi beğenmenize sevindim. Sizin gibi değerli bir okuyucudan böyle güzel sözler duymak beni onurlandırdı. Teşekkür ederim, sizin de başarılarınız daim olsun. Sevgi ve saygıyla
Yazdığınız yorum için çok teşekkür ederim Mehmet Tevfik Eltas üstadım. Şiirimi beğenmeniz beni çok mutlu etti. Sizin gibi değerli bir okuyucunun takdirini kazanmak benim için büyük bir onur. Başarılarınızın devamını dilerim, sevgi ve saygıyla selamlarımı sunarım. Kaleminiz hiç susmasın, şiirlerinizin daha çok kişiye dokunmasını temenni ederim.
güzel şiirdi kutlarım
UMUT KAPISI" şiirime yaptığınız yorumunuzu okuduğumda çok mutlu oldum. Şiirimi beğenmenize sevindim. Sizin gibi değerli bir okuyucudan böyle güzel sözler duymak beni onurlandırdı. Teşekkür ederim, sizin de başarılarınız daim olsun. Sevgi ve saygıyla
Yine de umudumu yitirmem,
Bir gün umut kapısı açılacaktır.
Dünya yeniden gülümseyecektir,
Kalbimde yeniden bir sevinç alır.
Kutlarım Üstadım,
Nice şiirlerinize,
Sağlıcakla şen ve esen kalınız,
En içten selam ve saygılarımla.
Yazdığınız yorum için çok teşekkür ederim Mehmet Tevfik Eltas üstadım. Şiirimi beğenmeniz beni çok mutlu etti. Sizin gibi değerli bir okuyucunun takdirini kazanmak benim için büyük bir onur. Başarılarınızın devamını dilerim, sevgi ve saygıyla selamlarımı sunarım. Kaleminiz hiç susmasın, şiirlerinizin daha çok kişiye dokunmasını temenni ederim.
"UMUT KAPISI" şiirime yaptığınız yorumunuzu okuduğumda çok mutlu oldum. Şiirimi beğenmenize sevindim. Sizin gibi değerli bir okuyucudan böyle güzel sözler duymak beni onurlandırdı. Teşekkür ederim, sizin de başarılarınız daim olsun. Sevgi ve saygıyla
Kesinlikle öyle,
Umut yoksa, var olanların hiçbir kıymeti yoktur!
Ki,
İnsanı hayata bağlayandır, "yarın"
Beklentilerinin, hayallerinin gerçekleşeceği
Zamanın adıdır,
Onu da besleyen umut...
Tebrikler Ahmet Nejat Bey...
"UMUT KAPISI" şiirime yaptığınız yorumunuzu okuduğumda çok mutlu oldum. Şiirimi beğenmenize sevindim. Sizin gibi değerli bir okuyucudan böyle güzel sözler duymak beni onurlandırdı. Teşekkür ederim, sizin de başarılarınız daim olsun. Sevgi ve saygıyla
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta