Gayrı bundan sonrası uçurumdur
Dağdır ardı hüznümün
Şen şakraktır çocukların yüreği artık
Korku uğranmaz bir köy olmuştur
Bölük pörçüktür şiirim hazanım
Bölüm 1
Otobüs durdu
İçeri girdi o küçük ama hayli yaşlı çocuk
Üstünde geçen kıştan kalma yırtık bir gocuk
Bir yürüyüş eyledi sabahtan
Hiç mi bir şiir okumadın be güzel adam
Üzülemedin mi bir kuşun ötemeyeşine
Dert edinmedin mi insanın dertsiz oluşunu
Bir parmak boyu ilham da mı gelmedi sana
İzlemek güzel geldi demi insanlığın yok oluşunu
Açılır mı kapılar ardın sıra
Sanmam
Vurur mu o ince acın damağıma
Sanmam
Sende öyle bir yandım ki
daha yanmam
Karşı çıkmak mı
neye yarar
Hayat bütün artistliği ile canımı yakıyorken
Omzum bile ağır geliyorken yastığıma
Susuyorken kapkara geceye
Gitmek
Gitmek diyorum
Ne kolay eylem
Ne de kolay gidip sayfalarca yol katetmek
Heybeyi acılarla doldurup
Sırtında dört duvarın yıllar içinde yüklediği bükülmüşlüklerle
Tam on bir yerinden bıçaklandı ölüm
Tam şuracıkta
Şimdi bir adam geçer şu kaldırımdan
Hayretler içerisinde şaşkın
Bir ölüm görür bir kere daha ölür
Çünkü böyle olur
An o andır ki gözünün önünden akıp geçsin hayatın
Bile bile kana kana ihanete
Tüm verdiğin sözleri umursamaz bir tavırla bir kenara atıyorsan eğer
an o andır ki arkadaş
Yolun şaşmış ve tepetaklaktır sözcüklerin
Hani gitmek istersin ya bazen
Sığamazsın hiçbir yere
Hiçbir köşeye
Hani yersin ya kendini içten içe
Seni kimse anlamasın istersin
Onca anlatmak istediğin şey varken
Ufka bak şu parıldayan göğe
Aç gözünü kapama aç
Nelere erişilir şu ufuktan
Çekilir ruh belki şu yerden göğe
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!