Umut Şiiri - Kadiriye Ay

'Umut; yoksulun ekmeği, sevenin yüreği' derlerdi de
İnanmazdım ama anladım ki böyleymiş
Umut herşeymiş; hayatmış, sevgiymiş
Öğrendim artık; beklemenin diğer adı umutmuş,
Demek ki şimdiye kadar yaşıyorsam
Nedeni umutmuş.
Çektiğim bunca acıya; dayanıyorsam,
Bu ızdıraba katlanıyorsam nedeni umutmuş.
Deki ya!
Bu umutlarımı ne zamana kadar;
Sulamaya devam edeceğim,
Ne zamana kadar!
Gelemeyeceğini, dönemeyeceğini bile bile! ..
Neden bekliyorum ki?
Bir umut işte!
Küçücük umut;
Büyüyor büyüyor ve sarıyor tüm bedenimi,
Elimde değil işte!
Hala bekliyorum, gelemeyeceğini bile bile!
Bazen diyorum da; 'keşke öğrenmeseydim bu gerçeği'
Şimdi daha çok umutlanıyorum.
'bir gün diyorum gelecek, bana yine eskisi gibi; ................ diyecek'
Belki kızacaksın ama SENİ GÖREBİLECEĞİM.
Şimdi ise ölüyorum sanki,
O yağmur taneleri, kadar küçücük umudum yüzünden
Nefes alabiliyorum.
Sensiz bu dünya dönmüyor sanki.
Ben adeta o kendi gücümle; zorla döndürebiliyorum.
Ama bir gün o gücüm bitecek.
Yağmurlar da dinecek...
O yağmur taneleri de bitecek..
Bense onlar gidince; yenik düşeceğim,
Kanatlarım kırılacak, biliyorum işte o zaman ben;
Geleceğim yanına
BEN GELECEĞİM YANINA
BEN! ! ........