Sudokuyu andırır bazen hayat
Kaybetmene yetecektir tek bir yanlışın
Hayat, sonsuz labirent misali
Işığı görmen imkansız belki
Hayat, gülümsemeni sağlayan fıkradır
Güldüğün kadar ağlatır seni
Buna cephe denir oğul!
Yiğitler dergahıdır
Buna cephe denir oğul!
Bu Çanakkale feryadıdır
Buna cephe denir oğul!
Mehmedin sevdasıdır
Hüzün çöktü geceye,ayaz var yine
Dilimde bir türkü,aklımda çanakkale
On beşime yeni girdim,gidiyorum ben zafere
Ağlama be canım anam yok ki başka bir çare
Bir kara buluttur çökmüş Osmanlının başına
Yine deniz kenerında gecenin bir karanlığında yalnızım
Yine vuruldum kalbimden yine çaldılar ruhumu
Ama ben yalnızım
Rüzgar vuruyor sensizlikle tenime,deniz çöküyor bedenime
Herşey anlamsız kalbim çaresiz,gecenin bu karanlığında yalnızım
Bekliyorum yarim seni,seni sensiz yaşamak zor geliyor bana
Hüzün mevsimidir sonbahar
Ayrılık çanlarının kulakları sağır ettiği dayanılmaz bir melodinin başlangıcıdır
Hatıralar kalır yaşanan koca bahardan
Silip götürür bütün umutları ardındaki göz yaşlarına bakmadan
Bir yalnızlık vaktidir sonbahar,sokaklar sessiz kalır
Neşeyle koşan çocukların yerini acıyla uçan yapraklar alır
Yeni doğan küçük bir kuş bile aşka uçabilir,çünkü her yeni doğan kuşun yüreğinde büyük kanatlar vardır...
Plotonik aşk öküzün trene bakmasına benzer,öküzdeki tek fark trenler değişsede aşk bitmez...
Senden ne köy ne kasaba olur dediler ben başarı ışığı hiç sönmeyen bir şehir oldum...
Sevdiğim, mevsimlerden yazdır
Soğumadan aşkımız biraz da sen yazdır
Bende ki bu aşk belki garip tarzdır
Sen bak keyfine benim gibiler azdır
Unutma sevdiğim aşk bir anlık hazdır
Yalvarışlar gereksiz, çaresiz haykırışlar
Duman çıktı bir kere, ateş saklanamaz
Unutamaz yüreğim, yüreğim hatırlar artık ihaneti
Bülbül unutur kırık kanadını, inan gülü unutamaz
Bir serzeniş yankılanır, çınlar sessiz gemide
Bir başka esiyor rüzgar bu eski şehirde
Güneş bir başka saçıyor ışıklarını yaşlı caddelere
Neşe uğramıyor artık hüzün dolu çehrelere
Yine seni sayıklıyor ağıtlarla geceler,yine seni düşünüyor çaresizce sessizce
Yaşlı teyze oturmuyor sabahleyin pencerede
Biliyorum, sen de farkındasın dostum
Değişen aynalar değil
Aynalar oyun oynamıyor bizimle
Her geçen gün, bir katre daha artıyor çizgiler yüzümde
Elem aramaktan vazgeç artık geçmişten
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!