Ümit Koral Şiirleri - Şair Ümit Koral

Can ver bana ne olur
Can suyum ol yar
İceyim seni kana kana....
Damarlarımda vücudumda dolaş

Bütün bedenim senin olsun.

Bizim başımızdan neden sorunlar hiç gitmiyor.
Sen her yumuşakca,
AŞKIM diye seslenince bana
İçimde bir korku oluşuyor.
Yine ne oldu acaba?
Yine bir yalan mı acıklayacak?

Seni sevmek istiyorum
Hergün güneşin kızıllıklar içinde batışında
Bahar kokulu sabahların mavi ufkunda
Seni sevmek sevmek istiyorum
Beyaz karlar içinde kendimce

Seni düşündüm dün gece yine
Bir çare aradım kendimce sensizliğe
Hayallerimde karanlıklarla bütünleşerek
Göz yaşları ıslattı yatağımı
Sensiz seninle uykuya daldım böylece

İstanbul bugün sisli
İstanbul senden sonra ebedi
Sensiz, kimsesiz kalmış
Yetim bir çocuk misali
Sanırım oda anlamamış gidişini

Ayrıldık diyelim sevdiğim seninle
Herşeyi unutmak kolaymı sence
Aşkı siz oyunmu sandınız diye
Hatıralar ceza vermezmi bize

Sen bir zalime ben bir zalime

Ben yürürüm dağlar yürür ardımdan
Güneş doğar deprem olur kanımda
Ömrümün bahtiyar geçen anında
Uzak bir masalın hayali vardır
Düşe kalka yürüyorum ileri
Anlım soğumuş yorgunluk teri

Şu dünyada aşkı bana çok gördün
Şimdi sensizim gönlün oldumu
Gel kapımı çalda bir gör halimi
Gözlerim yaş doldu gönlün oldumu

İstediğin buydu hayata küstüm

Gİdiyorum artık buralardan
Seni nefretinle başbaşa,
Bırakıp çekip gidiyorum.
Bir daha arayıp sormam artık..
Sana burdan baksam yeter!

Çilelerle dolu bu hayat defterim.
Bu yüzden bahtıma küskün gezrim.
Bir yudum sevgidir benim özlemim.
Bu akşam sendeyim boğaz köprüsü.

Gözyaşlarım bitti artık akmıyor