Ümit Koral Şiirleri - Şair Ümit Koral

Bir İstanbul sabahında
Kendimden usanıyorum
Aşkın en ölümlüsüne
Dostun en korkağına
Düşmenın en kahpesine
Aldanıyorum...

Bir hayalden bir hayale geçerken sabahı karşıladım.
Güneş penceden içeri girer, gecenin kasvetini bitirirdi.
İçimdeki karanlığın tek ışığı sendin, ama
Sen olmadan aydınlanamazdım ben.

Bizi yaşayamadıklarımız yargıladı hep
Yaşayamadıklarımızı aldık büyüttük içimizde
Birlikte yaşadığımız ''anlar''
Geleceğe dair beslediğimiz ''umutlar''
Büyüyen hayal kırıkları arasında kaybolup gitti
Bardağın dolu tarafını değilde

Canım acıyor bu memleket'te
Herşey tersine gidiyor.
Sende yoksun ki nefesimde
Dünya sanki dönmüyor
Zamansız gelen bir tren misali
Girmiştin hayatıma..

Hazırlanmalıyım ben artık.
Bekleyerek geçmek bilmiyor zaman.
Gidip çicekciye güller almalıyım.
Taze,güzel kokulu güller...

Belkide bu dünyada kavuşamıyorum ama AŞKIM
Tertemiz aşkımız elbette birleşecek
Ama sakın kalbimizde saklı bu aşkı
Başka gizli aşklarla kirletme

Belkide dünyaya farklı gelmişiz AŞKIM

Hüzün çöktü yine kalbime
Bu zamansız vakitte
Mazim canlandı gözlerimde
-Dur gitme- diyemedim
Ardından bağırmak istedim sana
Gururum mani oldu yapamadım

Şimdi evde yalnız başıma
Gözüm hafif nemli
Elimde bir kadeh viski
Seni düşünüyorum
Süzerek bir bakıyorumda geçmişe
Neler neler yaşamıştık

Bin kilometre ötede olsam
''Gel'' dediğinde koşacağım sana
Merak etme sevgilim
Bir tek gün bile bırakmayacağım elini
Yanımda olmasan aklımda olacaksın
Baktığım her yerde seni göreceğim

Ben sana kapıldım, ben seni sevdim
Senden başkasını sevmek mümkün mü?
Aradım, cihanda tek seni buldum