Ulemanın Hocası Kocadıkça Koç Olur

Ulemanın hocası kocadıkça koç olur
Cühelanın hocası kocadıkça hiç olur
Tatlı dille sohbete insan gönlü aç olur
Tatlı sözün damlası dudaklarda bal gibi

Şakıdıkça bülbüller himmet bekler güllerden
Muhabbetin yongası süzülürken dillerden
Gül kokusu yayılır hissedersin yellerden
Soruyorsan kalbimi gülü saran dal gibi

Güzel tenin damgası dane dane ben olmuş
Mülayimde değilim sözlerimde kin kalmış
Yığın yığın çileler volkan olup sin dolmuş
Yakar benim sinemi tek kelime gül gibi

Gurbet elin cefası böğürlere piz sokar
Aşk çekenin sefası vuslat günü haz yakar
Sevdiğimi söylemem ele güne söz çıkar
Alyanakda kara ben güzelimde gül gibi