Anlatsam dinler misin ey istanbul
kalbimin sızısını sana
duyabiliyorum dalgalarının
kıyılarına usulca uzanışını
öyle bir başlangıcın varki
çerçevemden bakınca
bugün birkez daha anladım
seni öylesiye sevdiğimi,
gönlüme taht kurduğunu
elinin tutabileceğim kadar yakınımdasın
ama ne yazık ki
elimi uzatıyorum farkat
kalbimin yandığı yerlerinde
sevda bahçelerinin
güzel kokan köşelerinde
gökyüzünün mavisinde
sevinçlerin bol olduğu diyarlarda
seni buldum
uzun bir yolculuktu
seni bulduğum anım
gecenin karanlığına gizlenmiş
masum bir melektin
ismin gibi meleğimdin
dünyama ışık saçan
belki küsmüş olabilirsin
karşılaştığın sevdalara
boşver der gibi
başını sol yanına çevirebilirsin
sana bir şey sorabilirmiyim
hala yaşıyor değilmi
ıssız karanlık bir gecedir
gündüzü yoktur yokluğunun
elini uzatırsın,uçsuz bir boşluk
tutan yoktur ellerinden
değersin şehrin pislik dolu kaldırımlarına
yalvarır haykırırsın
merhaba yağmur yüreklim
bu mısraları sana uzak diyarlardan
güneşin battığı
denizin yandığı
ve çiçeklerin güneşe veda ettiği
hasretin sert estiği
her ne kadar seni kötülesemde
sana nefret beslesemde
şu an aklımdasın....
yaşarken ölmüş olabilirim fakat
seni hala içimde yaşatıyorum
çünkü bir tek anlamı olan o kaldı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!