Uğurlanmak Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Yurt hayatından kalma bir şeydir. Yola uğurlanmaktan nefret ederim.
Çünkü ayrılıklar hep sancılıdır, sudan korkan bir kedi gibi korktum hep geride kalanların gözyaşlarından. İsterdim ki onlar ağlamasın, ben ağlarım nasıl olsa onlar için uzaklaşıp dönünce şu köşede... En acısı da gölgesinde serinlediğin koca çınarın, babanın ayrılırken gözlerinden dökülen pırlanta renkli damlalar. En çok da ona dayanamazdım..

Buna karşın, uğurlamayı pek severim. Bir saniye daha fazla zaman demek
sevgilinin ardından kopup giden yüreğinle geçirdiğin. İşte o yüzden;

Ayrılıklarda ne söz dinledim, ne sözüm dinlendi.
Hep yüreklerin neminden yüzüm nemlendi