Ah istanbul
kaç beden saklı sende benden
ne sen vaz geçtin nede ben geçebildim senden..
bilmem kaç beden daha alacaksın benden
ne sen vaz geçtin nede ben geçebildim senden..
bir avuntu oldun belki gönlüme
belkide ben kandırdım kendimi
ustamın okuduğu o romanda ki gibi
yalan avuntuyla kandırdım kendimi
hep hüzünle bitiyor ustamın romanları
Dil adını anmaz idi gönülde aşk olmasaydı
Ruh bedeni sarmaz idi yaradan hak olmasaydı
Bu kul seni sevmez idi aşk Mevla’dan olmasaydı
Sine keder dolmaz idi ayrılıklar olmasaydı
Beden de ten yanmaz idi içinde can olmasaydı
nereye kadar bu kaçışlar
nerede seninle mutlu bakışlar..
nerede sessiz aldanışlar..
nereye kadar senden kaçışlar
hangi yöne baksam hep varım
Bir resmin var cüzdanım da bakmaya kıyamadığım
Bir yatak var odam da geceleri yatmadığım
Herşeyim de sen varsıın sensizliğe katamadığım
Bir sevgin var kalbimde söküp atamadığım
kaç gün oldu seni bekledim durdum
aniların içinde kendimi buldum
alemde isminle avundum durdum
seni beklemekten inan yoruldum
aynada ki hayalini kurşunla vurdum
Göçerim sessizce bir gece vakti
Başka âlemlere geçer giderim
Dolmuşsa zamanın vadesi akdi
Usulca âlemden göçer giderim
Yakıldı ateşim kaynıyor suyum
Gittiğin günden beri tütmez oldu dumanım
Her şeyimi kaybettim yok sığınacak limanım
Bu kaptanı derya da bana da var bir liman
Yerini bilmiyorum adı ise kabristan
Artık rotam bellidir gidilecek tek liman
Gökyüzü yine matem karanlık yine sessiz
Sokaklalar yine ıslak umutlar yine sensiz
Hasretin yine yakar kor kor alev nefessiz
Bitiyor ömürden gün yine sessiz
Ve sensiz
Zaman su gibi akıp gitti
Yıllar geçti aradan
Aşka karşı durdum seni aldı yaradan
Suçluyu bulamıyom giden elbet suçsuzdur
Benden çok sevmiş ki
Aldı seni yaradan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!