yastığı koydum sırtıma, ağrımıyor artık
sevişmekte istemiyorum, içimden gelmiyor
rüyamda boşalıyorum
bir kadın geçiyor yüreğimin içinden
bakıyorum, sonra bir ateş çakıyor
yağmur yağar gibi boşalıyorum
boşaldıkça arınıyorum
erkeklikten çıkıp insan oluyorum
biliyor musun
artık kadınları uzaktan seviyorum
kimsenin bilmediği şarkıları söylüyorum
sigara yakınca içim acıyor
aldırmadan nakaratları sarıyorum duman duman
başım dönüyor biraz
hızlı gelsin diye bir şeyler
ısrar ediyorum
şarkıları yarıda kesiyorum
gelmiyor
sıkılmanın
kaçmanın
bin yolunu buldum
uğraşıyorum
hiç iki kişi olamıyorum
bir kadına git derken bile
cesur olup
öldüğümü söylemiyorum
denizi özlüyorum hala
koşup gideceğim
şu yorgunluğum olmasa
ağlardım belki
umudu kesmiş olmasam
uzanırdım kıyıda tekne yanına
boyanırdım
kazınırdım bende arada
bana şans dile
baharı ısmarla
unutmayayım ara
kaçmak kalsın hep aklımda
05 06 2005
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 1.10.2006 00:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)