Dîvâne boşluklarda gurubun renk cümbüşü,
Enginler alev alev, tutuşmuş son gülüşü…
Hasretin aradığı sînedeki duyuşsun,
Ufuk yolcularına, guruplarda kavuşsun…
Renk dökülsün geceye, nûrdaki âlemlerden;
Küskün bülbüller ötsün, dallarda elemlerden…
Gönüller; erişilmez mâverâda taçlansın,
Saklı hûlyalarımız, ruhumuzda kanansın…
Dökerken efkârını sırlı ocaklarına,
Sönmüş yıldızlar yansın, düşüp kucaklarına…
Ruh üşür, gönül düşer, renk can alır ışıktan,
Son eriyen gurubun, hüznü kalır ışıktan…
Ruhlarımız ufukta; ufuklarla uçuşsun,
Semâda ufukların, solukları buluşsun…
Ruh üşür, gönül düşer, renk sararır ışıktan;
Her eriyen gurupta, hüzün var her âşıktan…
Kayıt Tarihi : 27.1.2011 01:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)