Melekler Şehit Taşır Şiiri - Veysel Yiğit

Ateş kusan topların, toprağı kavurduğu,
Yer ile gök arası, ne varsa savurduğu...
Böyle bir hengâmede, gömüldüğü topraktan,
Koca Seyyid rûhunda, ayağa kalktı vatan...
Soludu… kan soludu, Havranlı Delikanlı;
Silâh kanlı... yüz kanlı... tabyalar al, al kanlı...

Havada, kanda kurşun; tozda, dumanda kurşun.
Kurşun içinde kurşun; siperde, canda kurşun...
Topraklar kan püskürür, Mehmetçik kan süzülür,
Târihin sayfaları bu vahşetle büzülür...
O "Kınalı Kuzular" kına döker âleme,
Târihin miğferinden, kan doluyor kaleme.
Düvel-i muazzama kuduruyor deryadan;
Cihânın mahşerine, kan damlıyor tabyadan...
Bayraklaşan Mehmetler, Râb'lerine varıyor,
Nineler yetimlerin saçlarını tarıyor...
Şahâdet şerbetini içiyor her bir nefer,
Cennet kapılarına açılıyor bu zafer...

Melekler şehit taşır, Peygamber kucağına.
Mehmet Âkif yaş döker, hilâlin ocağına...

Bir baktı ufuklara, sürü sürü kefere,
Haydi! Niğdeli Ali! kalk çıkalım sefere! ..
Sürdü avuçlarına, duâlı topraklardan,
Allah! .. deyip sırtladı, gülleyi her kenardan.
Kibirli edâsıyla, ilerliyor armada,
Koca Seyyid gülleyi bayrak gibi sarmada.
Anası söylemişti: "Oğlum, vatan da vatan! .."
Geldi, çattı o gâzâ, öç alalım küffârdan! ..

Attı... Yiğit Türkoğlu, zırhlının ciğerine,
Serin sular dar geldi, haçlının neferine.
Düştü, firengin başı, boğazın diplerine,
Sancağımız takıldı, semânın iplerine.

Vatana, ezana, ve analar gözyaşına,
Bayrakları saralım, gökkubbenin başına.
Memleket türküleri, harbin bestesi oldu,
Şark'ın ışıklarında, hasmın güneşi soldu...

Yurdun çocuklarına, "hürriyet" kaldı sizden;
Anadolu gidecek, secdeli izinizden...
Milletin istiklâli, Çanakkale'de bâkî,
Bayraklar ve sancaklar, ezanlarla mülâki...
Dağa, taşa, ormana, secdeli bu toprağa;
Fermandır bu destânlar, cihânda dört bucağa...
Gâzâ meydanlarında yiğitsin Koca Seyyid;
Hilâlin'in yere düşmez, şâhitsin Koca Seyyid! ..