Pâymâl olmuş ahenklerin şiiridir bu
ucunda gül açan dikenlere ithaf
eskidikçe mevsiminin renkleri
daha bir parlıyor , ne tuhaf
bir yandan yüzünü ezberliyor,
ruhuna fener olup bir yandan
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var