Uçuk Arkası Şiiri - Seyfi Karaca

Aklıyın kesmediği zaman dilimlerinde eylenmeksizin
Gönlüyün yatmadığı koyunlara ateş yakmadan külolmalara
Gitmemelisin vicanının elvermediği düşlere hatırlanmasız hayale
Gücün
Takatin
İlmin
Bilimin...
Seni sana özendirmiş yaşam birikintilerinle dişinden tırnağından artırdığın sen
Bağlanmamalısın seni çözümsüz bırakan cana kıyımlık kördüğümlere
Belki yayan
Belki yapıldak
Belki azıksız
Belki sen senden kendini sapıttığın tutuklu bir nefeste haşat hıraş
Iramamalısın bir an bile olsa kendini bırakıp gittiğin dipsiz dalgınlığa
Belki çıplak
Belki çığırsız
Belki ipsiz uğursuza elden gönülden kopup çar çur olmamalısın
Çünkü böylesi, hayatın boyuncası devrilip dökülenlere gözü kapalı karanlıktır
Döndüğün her keskin dönemeç ve yokladığın her uçuk arkasındaki gizli bucak
Bilemez isen eğer attığın adım başı azaba gidişindir
Birdahası da sorulur insana sana ve yeryüzüne çıkıp çıkmayacağın
Ateş kuyusunda ecel terleri dökerek

Seyfi Karaca.......Aralık / 11