Yıkarım çekinmem seninle benim yerime sevdiğini
Çıkarırım gözünü seninle benim yerime baktığının
Ya seviyorum demeyeceksin seviyorum derken seveceksin
Öyle ucu yanık sözlerle kimseye mektup göndermeyeceksin
Saçlarını tel tel ben bu gönlüme ördüm sen bilirsin
Sen bunu bilirken izin verirken nasıl başkasını seversin
Aşk öylesine işine geldiği gibi hoyratça harcamak değildir bilirsin
Öyle ucu yanık sözlerle kimseye mektup göndermeyeceksin
Yıkıyorum gönlünü ayaklarımın altında eziyorum
Gitme desende gülümseten sözlerle ben terk ediyorum
Seni gönlünle sözlerinle cehennemin dibine gönderiyorum
Öyle ucu yanık sözlerle kimseye mektup göndermeyeceksin
Sırrım sendin ben söylemedim kendimden başkasına
Hayran kaldım ömrümü verdim senin o gülen bakışına
Sen ne yaptın beni severken meyil verdin bir başkasına
Öyle ucu yanık sözlerle kimseye mektup göndermeyeceksin
Sen kendi elinle gönlümüzde açtın bu iyileşmez yarayı
Sen kendi elinle sürdün alnımıza silinmez bu karayı
Terk ediyor gidiyorum ben artık seninle kararan Ankara’yı
Öyle ucu yanık sözlerle kimseye mektup göndermeyeceksin
Mehmet Aluç / Aşık Gülveren
Kayıt Tarihi : 27.3.2018 18:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!