Üç etekli bir kadın hafifçe kalktı oturduğu yerden.Yansıması ile endamı korkunç derecede çelişikti.Bir ölü için yemek hazırlamaya gider gibiydi..Bir yandandan da ilkbahar güneşinde örülen nakışlar örmeye gider gibiydi.Derdini anlatmak gibi bir niyeti yoktu oysa.Beynimin O'na iftira ettiğini nerden bilecekti...Ellerim şerrinden sorumlu olmadığım şiirler yazarken ben ellerimin yanında değildim.Beynim uzaktaydı.Üçetekli bir kadının yanındaydı.Yüreğim beynimi cafelerde arıyordu. Birkaç gün önce darmadağın olmuş bir aileyi andırıyordu bedenim...O da yoktu.Mart'ını şaşırmıştı dokularım.Alnımdaki çizgiler 1996'sını şaşırmıştı.Konuyla ilgili olmayan bir ben vardım. Ben organsız,beyinsiz,dokusuz ve yüreksiz üçetekli bir kadının yanındaydım. Kadının beni görmesine ne gerek vardı? ...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta