Üç Beş Yaşlarında Şiiri - Salim Erben

Ne zaman çıksam başın yaylaya
Sabah güneşi gibi
Bütün anılar serilir ayaklarıma
Basmaya kıyamam kara toprağa
Ne zaman katılsam kalabalığa
Kalburla dönmüş anılar canlanır
İrili ufaklı yamaçlarda
Anadan doğma çırçıplak
Hatıralar kucaklarım sana dair
Sense narin bir çiçek gibi
Nar içi gülüşlerin le
İşgalci oluyorsun sol yanıma
Kaşları yay kirpikleri ok
Gözleri çakmak çakmak
Kömür karası nasıl anlatsam
Kelimeler yetersiz kalıyor
Alnı gökyüzü dudakları hilal
Gülüşlerin yıldız döküyor
Göz bebeği susamış geceye
Uzatırdı ellerini ellerime
Koşardık çocuktuk ikimizde
O kimdi ben kimdim başı boş
Kurt yavrusu gibi korkusuz
Bir dişi aslan olurdu
Ormanlar kralı baba mirası
Kurt bakışlı ceylan gözlü
Kartal pençeli elleri
Kır çiçekleri toplardım saçlarına
Bahar kesilirdi bakışları
Ağladıkça yanaklarından
Kızgın güneş süzülürdü
Bense serseri atmaca gibi
Dolaşırdım hep etrafında
Bilmezdim ki
Aşkın sevdanın adını
Bilmezdim ki
Ademle havadan kaldığını
Demem o ki sevmek sevilmek
Temmuzda yağan yağmur gibi
Dizlerini dayasan dizlerime
Yine eskisi gibi
Sırılsıklam ıslansa öpüşlerimiz
Tanrı bağışlasa bizi
Çiçek çiçek açsan dalında
Ben yavru serçe gibi
Yuva yapsam sarılsam yaprağına
Ay hilal gün kızıl gök mavi
Yer yüzü çayır çimen olsa
sen gelsen çingene gülüşlerin le
yaşama zamanı değilmi desen bana