Bir başınalığın keyfiyle açılan kilitler,
müdaheleden azat dolaşan görüntüler.
Zihinde bir çağlayan mesafelere egemen,
unutur yanlışı, açıklığa adanmış birden.
Düşen damlalarla, daha diyen zaman
izleri, giderek kaybolan, filizlenir bir
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta