Tutsak Şiiri - Timuçin Geçer

her saniye her dakika her saat bir kere daha bıçaklıyorum sevdasız yaşamımı
matematiğe yaranamadım ne kesişmesindeyim ne birleşmesinde ünitemiz kümeler
denizde çırpınıp yılansız bıraktım aklımı hacamatlanan nöronlarıma sarıldı
sağlam sarhoşum bu sabah her yanımda akşamdan kalma ağrısı yatılmayan sevdaların
arka balkonumda güvercinler misafir dört yıldır her bahar küçük kırmızı gözleriyle
evimde tutsağım.

sigarayı bırakıyorum ihtimal utanmayacağım bu olaya dişlerimde nikotin kafein tortusu
saçlarımı uzatıyorum. yıpranmış bedenler için şampuanlar üretecek firmalar o zaman duş alacağım
alibaba ve kırk haramiler banka kurduklarında kredi kartı alacağım platin ya da gold
limitleyeceğim adamlığımı ben de kocaman olacağım uzun görüşmeler yapacağım müşteri hizmetleriyle
cüzdanıma tutsağım.

en basiretsiz anımı canlandırırlar şehir tiyatrosunda en sevdalı halimdir o benim
sabah namazını kılmayalı sanki elli yıl oldu otuzaltı yıllık hayatta
aramda bir şey geçmez oldu varoluşuma saygı duyanla her dağa saldırdım en fare güdümle
düşmanlıklara boğuldu en güçlü duygum onüç yaşında kızlar sokak başlarında yıkığım
her satırında çiğdem olsaydı kitapların en azından bahar aylarında.
kitaplara tutsağım.

aklım başımda değil bahardan vurgun yedi sersem oldu duygularım
nüzül inmiş en yakın dostluklara içsel takıntılarında kayıbım insancıkların
birleşik krallıklarda soytarılığa soyundum kılıçsız, ejderhalara karşı çıktım
her saat her gün her ay biraz daha bozuyorum aramı sevdasız yaşamımla
içimde tutsağım.

sen olmayacaksın gene yaşanmamış sayılacak bunca keresi sevişmelerin
sabah uyandığımda güvercinlerin sesini de duyamayacağım yaz gelince sevişmekli olacaklar
ikinci kuşak doğacak arka balkonumda küçük kara mat gagalarına fast-food yemekler akacak
bana güvenmeyecek tüm arayışlarımın figüranları sabah kimse yanımda uyanmayacak
sende tutsağım.