Kırınca biten günün kalemini,
Vurunca sayının esaretine
Bu tükenmez gece gündüzlerini
O zaman bak kendine hiç kaldı mı
Senden geriye bir neşe bir öfke
İçinde yanan kandil kararır mı
Vücudunu saran bu is kalkar elbet
Ama vücut verir mi bu pisliği
Etiyle bir olmuşken bu cerahat
Biter belki de çekilen bu çile
Gün aydınlığa, gönül kurtuluşa
Kavuşur elbet yaşadığı güne
Kayıt Tarihi : 11.10.2021 15:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!