Tutkulu ask (ihanettin kamçisi)

Derin kuytu bir boslukta yasiyorum simdi.
Her sey anlamsiz her yer karanlik.
Yuregim umutlara sarilir,ellerim ellerini aramaya baslar,
Tutunup karanligin arasindan, gun isigina çika bilmek için.
Zamansiz oldu ansizin çekip gidisin,
Hiç bir sey soylemeden.
Hiç bir sey soylememe izin vermeden.

Tamam! oyleyse git...
Ve hiç bir zaman geri donme.
bir ihanettin kamçisi gibisin, canimi acittiyorsun.
Oysa ben, burada gururuma sarilarak,
O derin kuytu boslukta yasamaya devam ediyorum.

Belki sana sarilamiyicam,
belki mahrum kalicam dudaklarindan,
yada dokunamiyicam o tutkulu tenine.
Ama hiç bir zaman unutma ki,
Hiç kimsenin elleri dolanmayacak belime,
ilismeyecek teni tenime.
çùnkù senden sonra her kez harama oldu bana,
Hem ruhuma hemde bedenime

Ne zanettin beni? Bir anlik heves mi?
Hayir bir anlik heves degilim ben.
Yada ucuz, satilik bir hayat kadinida degilim.
Sadece sana asik olmus ve benligi seninle dolmus asik bir kadinim.

Kendi ozlemimle askla kavrulup gidiyorum.
Koskoca bir askin golgesinde tanri'nin bile unuttugu bir insan oldum.
Her ne kadar gururuma yediremesemde,
seni ozluyorum.

Belki aramizda kilometrelerce yol var.
Benden çok uzaklarda,
Belkide baska bir kadinin koynundasin biliyorum.
Ama yinede kizmiyorum,gùcenmiyorum,
Sadece,tenine haram degdigi için ùzùlùyorum.

Artik yasamamin,nefes almamin bir onemi yok.
Yùregimde birakip gittigin bosluk buz gibi, ve çok bùyùk,
Simdi o bosluk bir mezar gibi,
Sana dair bùtùn anilari o boslugun içine atiyor,
Gùn ve gùn eriyip gidiyorum.

Belki bir gùn donersin.
Ama yinede donmeyi dùsùnmùyorsan,
beni olume mahkùm etmek istiyorsan
Hosçakall...
Seni yaninda oldugun kadina,
kalbimi ise,sana karsi besledigim,
Tutkulu aska emanet ediyorum.
Seni
Seviyorum...

SIZIN GUNER
fransa/PARIS

dalyan'nin anisina