05.12.1979 / İstanbul
Tutku, önce bir yangındır.
İnsanı kendine çağıran, kendinden eden bir ateş…
Ama zamanla insan anlar:
yanmak, her zaman aydınlatmak değildir.
Bir gün gelir, ateşin içinden bakmayı öğrenirsin.
Alev hâlâ oradadır, ama artık seni tüketmez.
Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş
Magillerde sefer etmek!
Bir sahilden çözülüp gitmek
Düşünceler gibi başıboş.
Açsam rüzgara yelkenimi;
Devamını Oku
Magillerde sefer etmek!
Bir sahilden çözülüp gitmek
Düşünceler gibi başıboş.
Açsam rüzgara yelkenimi;



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta