Tutku Şiiri - Ayşe Uçar

ey sevgili…
ruhunu aç!

seninle aynı şehr-i kalbin bir çift gözyaşıyız
aynı toprağa akar kollarımız aynı köke sarılır bedenlerimiz
bozkırlara yansıyan gümüşten şavkımıza bak

ay bize gülümser, biz yıldızlara

saten zambak
kırmızı gül …işte aşkın rengi
cennet-i alânın nuru mu güneşin
ayak izlerinde kıvrılır taştan sokaklar
bir muammanın dudağında canlanır sensizlik
sen sustukça ben sustukça…
demlenir sevdanın tozlu patikaları
ruhumun mabedinde göveren acıları kutsa
yeniden doğalım mı sevgili…

tüm anlamsızlıkları ayrılıkları silelim
istiridye pembesine boyayalım gözyaşlarını
sana susayan tenimin ırmaklarını gök-yüzünle iç
ağzın deniz, saçların orman, omuzların dağ
dilin nil olsun mu?

yeşil yeşil ak içime sevgili

sivri pençesiyle yırtarken yüzümüzü dünler
biz aynı yarınlara koşalım
ağaç kabuklarında tuzlanmasın rüzgârın esintisi
serçeler titremesin kuruyan dallarımızda
baharı bol olsun sevgimizin
ömrü uzun…

gerdanımız da lâl tutkular
üstelik kirpiklerimiz de sülün dinginliği
zaman akıp gitsin saçlarımızdan

okyanuslar kadar çılgın sevişelim mi sevgili…

29-03-2013