Tutiyem Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Gözlerimin dünyaya ilk açıldığı,
Taşlı bostanların
İlkbahar çiçeği
Tutiyem
Rahmetin nisan yağmuruyla beslediği
Her ilkbahar gününün, sen, sevdiceği
İlkbahar çiçeği
Tutiyem
Ben geldim; ben uğur böceğin

Kokunla ruhuna tutunduğum
Adın dilimde zamklı hâlâ
Sensiz hasretlere pervaz kanatlarımı çırparım
Çırparım da sana ulaşmak için
Senin yokluğunda
Sana varamam
Üstüme üşüşen sensiz su günlerimde

Bak gene
Hatıraların öpüştü yüreğimde
Gözlerimde tüttün, yanaklarımda süzüldün
Aklıma gene sen düştün
Tutiyem

Senli günler ne güzeldi
Tozpembe ve çok özeldi
Kıskanırdı hani seni benden,
Sana vurgun yağmur yüklü bulutlar
Rüzgârları, elçi gönderirdi de
Rüzgârlar kokunda erirdi.
Ve sana dilbeste kuşlar öterdi de
Etrafında periler açardı perde perde
Cömertçe saldığın yeşil yaprakların
Hırsız zamanın senden çaldığı
Uğur böceklerini saklardı

Bak gene
Hatıraların sevişti yüreğimde
Gözlerimde tüttün, yanaklarımda süzüldün
Aklıma gene sen düştün
Tutiyem

Sen her ilk bahar açtığında
Utanırdı güller
Kendinden geçerdi kokunla bütün kelebekler
Etrafında divane ben ve bir de börtü böcekler

Sen açtığında sende öterdi ilk;
Her ilkbaharda
Sana aşık bülbüller
Açamazdı yedi veren güller
Sen açtığında
Yem yeşil yapraklarından baharın pırıltıları sarkardı
Bakışların mis, gülüşlerin bahar kadar ılıktı
Ve eteklerin bir uğur böceği saklardı
Sana vurgun, sana tutkun,

Bak gene
Hatıraların sevişti yüreğimde
Gözlerimde tüttün, yanaklarımda süzüldün
Aklıma gene sen düştün
Tutiyem

Yer kıskandı bizi
Aşkımızı
Atlaslar gerdi ikimizin arasına
Ruhumun derelerinde her ne kadar çağlasan da
Ben hep sensiz kuraklıklarda yıkandım yokluğunda
Dilimde adın kaldı.
Adın kaldı dilimde zamkladığım
Titredi ay ışığı hep yüzümde
Kendimden sakladığım
Yakamoz üşüten gecelerimde
Aklıma düşerdin de peykelerimde
Gecelerin yazıldığı peçelere sarıldım
Sen diye

Bak gene
Hatıraların sevişti yüreğimde
Gözlerimde tüttün, yanaklarımda süzüldün
Aklıma gene sen düştün
Tutiyem

Zamanın mevsimleri ektiği taş bostanlarda
Senli çocukluğumu aradı sensiz yazlarım
Mevsimler girmişti, mevsimler aramıza
Mekânın döşediği sevimsiz atlaslarda
Zaman kışta bitecek ve sen yoksun yanımda
Cennetlere taşıdığın kokun kaldı sadece
Senden bana, senden yâdımda
Biliyor musun Tutiyem
Sana dair hatıralarımla yıkıyorum
Yamaçlarımda açan gonca çiçekleri
Açtıklarında sen kokarsın belki diye
Ama biliyorum Tutiyem biliyorum
Sende bil ki biliyorum
Hiçbirisi sen değil
Hiçbiri sen..

Bak gene
Hatıraların sevişti yüreğimde
Gözlerimde tüttün, yanaklarımda süzüldün
Aklıma gene sen düştün
Tutiyem

Gene sen

Not:

Tutiye Doğu Karadeniz Bölgesi'nin iç kesimlerine ait çok müthiş güzel kokan bir çiçek adıdır.
Aynı zamanda biricik anneannemin adı
Anneannemin sembolü
Kokusunu taşır anneannemin
Tutiye çiçeği
Allah gani gani rahmet etsin...