Tut tutabilirsen Şiiri - Gencay Coşkun

Çoktan taşmış pınarlarında
Gözyaşları geldi mi durur mu sanki,
Küçücük bir dünya
Tut tutabilirsen avuçlarında,
Gün biter yeminlen
Gününü göremezsin yeminlen

Sorma boşuna
Az önce gitti ay
Tut tutabilirsen
Güneşten daha fazla yakar
Yeminlen ellerini
Söylemedi deme sakın

Duygular ayaklanır gecelerde
İsyanın eşiğinde bir şehir uyanır gibi
Uyanır düşünceler
Sağa sola şaşkın ve yorgun bakarlar
Gecenin kör sessizliğinde
Taşkın bir beden üşür özünde

Sorma boşuna
Az önce gitti ruhu sisler ülkesine
Tut tutabilirsen
Şimşekten daha fazla çakar
Deli öfkesini yeminlen

Sabahı ederken
Gariban hücrelerde
Yeni günün
Rutin telaşı
Hadi bakalım
Bugünde isyandayız
Çoktan bastırılmış

Söyleyin gökkuşağına
Yedi renkli pılını
Yedi renkli pırtını toplansın
Hemen geldiği yere gitsin
Bir daha garibin aklına
Yalandan bir umutla girip
Boşuna sevindirip üzmesin

Sihirli değnekleri
Kıracağım tam ortalarından
Bir fakirin ocağını ısıtan odun yapacağım
En uzun hicretime başlayıp
Asla geri dönmeyeceğim

Tut tutabilirsen
Yaratana sevdalı
Yanıklar içinde bir kalbi
Ne versen
Hepsi yalan
Kaç kaçabilirsen gerçeklerden

Toprağa düşen cemre gibi
Gerçeklere düşeceğin zaman
Başlangıcından beri özünde saklı

Tut tutabilirsen gerçekleri
Bence kaç
Zaten onlar geliyor