Tut Kolundan Getir Şiiri - Özdemir Koca

Ateş kehribarından tesbihler dizdim,
Her bir taşı seni bana getirsin diye,
Her çekişimde seni yürekten yandım,
Yer yiğit dayanamaz tesbih çekmeye.

Durma figanım ol yak beni beklettikçe,
Nice merdivenler aşındı sen yoktun,
Nice kapılar sensizliğe açıldı gizlice,
Her yiğit dayanamaz boşa beklemeye.

Gölgeler geceleri gelir üstüme üstüme,
Yokluğunu haykırır dedikoducu kadınlar,
Çekmiş gitmişsin derler gönül evinden,
Taht kurmuşsun başka köylere şehirlere.

Kuzeyden eser serin rüzgar Ağustosta,
Benim yüreğime yangınlar gelir senden,
Çöl sıcağında yanan bir mecnun adam,
Ne gerek vardı öylece bensiz gitmeye.

Bugün minarelerden sana seslendim,
Allah'ım yardım et diye dualarımda,
Oysa sen benden yine habersiz kaldın,
Medet edemedin mi bana dönmeye.

Yıkılsın şehir Neron gibi yakmalı artık,
Bir sevdanın peşinde bir yanık maşuk,
Tut kolundan sürükle sokak sokak,
Ancak böyle ikna olur senin sevgine.