Tut ki... Şiiri - Sevinç İnal

Tut ki senin yolculuğuna bu son seferim
Tut ki sende konakladı yorgun yüreğim
Ben Tanrı misafiriyim ikramından beklerim
Sen o gönül kapını açamaz mısın?

Ben sana geldim senin minderindeyim
Kur şu sofranı iki kadeh içelim
Yok mu beyaz peynirin bir ufak rakın
İkram izzetidir sevginin

Sofranın fukarası misafirsiz olanı
Tut ki kuş sütü kuru üzüm donattın her bir yanını
Sevdiğinle iki kalem laf etmezse yüreğin
Bence kaldır o sofrayı, ruhun aç kalır senin

Gönül sayfalarına yazılır o şiirler
Okunurken ağlanır katmer katmer yürekler
Tut ki şairinim ben senin
O güzel sayfana yazamaz mıyım?

Ben sevgi yolunda bir garip yolcu
Senin sofrana da uğrar geçerim
Bakarım yüreğine bol mu ikramın
Sevgide cimri misin cömert mi kalbin
Tut ki aradığımı bulurum sende
O zaman sen beni ağırlar mısın?

Baksana canım beni bir dinle
Bu yolun uzunu ben sonundayım
Baştan söyledim bu son seferim
Tut ellerimi bırakma yolda
Burada kurtlar kuşlar ayakta
Tut ki sana ben ulaşamadım
Sen yine de bana ulaşır mısın?

Sevgim çıkınımda bitti azığım
Belki de ben bu mekanda ölüp kalırım
Tut ki açık gitti gözlerim
Sen dudaklarınla kapatır mısın?