Turuncu Düşüşler Mevsimi Şiiri - Özlem Çay

somut bir ağıt düştü..
gök,
ege kokusundan ayrı..
dalın hasreti üç, bilemedin beş ay,
peki yaprağın?
üstüne henüz yağmamış
kasım yağmuru,
ekim on yediye yenik düşmüş..
üstünde,
turuncu portakal hüznü..

kılcal damarlarından kıvrılıp
tutku hezeyanlarına bükülüş bu..
ıslanan korunun üşümüş yolunda ayaklarım.
adımlarımın hemen önüne,
ömürlük şiirler de vurulmuş
soyut vedalar üşüşüyor,
kopuşsal ölümlerin epik danslarına..

soylu insan vitrinleri karantinada artık
el ayak çekilir, başlar ırksal kış uykuları..
ağaçlar, orta dünyanın yansıması,
güzsel suskunluk çağı, tel örgülerden sızıyor..
gövdesel yaslanışlar senfonisi kulaklarım da,
asi gülüşlü rüzgar,
yaprak duruşlarında..

soğuk buseler mevsimidir
şimdi yapışan yakamıza,
turuncu portakal bir hüznün gök yas'larıdır
şimdi sakladığı/mız avucumuzda...⚘
.....özlem/
ekim/on yedi