Türkü, Mum ve Ben Yalnız Değiliz Hiçbirimiz

Uzanıyorum koltukta
Mum ışığı bakıyor bana
Uzadıkça uzuyor ateşi
Ben olduğum yerde duruyorum öylece
Bir saz çalsa şimdi
Bir türkü söylesek mum ışığında
Varsın boş kalsın kadehler
Bir türkü yeter adam olana bu akşam

Kıskanıyorum yanıp duran şu mumu
Bende tükenebilseydim keşke böyle
Tükenseydim aydınlatarak etrafımı
Bende bir mum olmak isterdim
Bir gün sönünce ateşim
Çöpe atılacağımı bile bile

Uzayıp gidiyor geniş karanlıklar
Kaplayarak koca bir şehri
Bir mum çok şeyler anlatabiliyor insana
Duvara düşen bir gölge
Sessiz sedasız bir akşam
Şimdi bir saz çalsa yeter bana
Bir şiir dağıtır bütün efkarımı
Boş kalsın bütün kadehler bu akşam
Kimseler seslenmesin bana
Çalmasın kapım,

Keşfe çıktım bu akşam
Yaşanmamış bütün duygularını dünyanın
Bir mum,
Bir türkü ve ben,

Bu akşam
Ben
Mum
Ve bir türkü
Yalnız değiliz hiçbirimiz...

4 Aralık 2002
02: 32