Türkmen Kızı Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Gediz ‘de kalmadı takat,
Vadılı lele Türkmen Kızı.
Deprem bizi etti sakat,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Kadirli ‘de vur adamı,
Bellemezler san anaı,
Var devleti iyi tanı,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Rize ‘de çay döndü kana,
Verme hakkı çalışana,
Mızrak sığar mı çuvala?
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Gençlik girdi birbirine,
Kavga kavga üzerine,
Övün gerine gerine,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Köylü tarla etti kırı,
Memur tüketti sıfırı,
Vaad yarattı gırgırı,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Herkes ekmek kavgasında,
Ekmek arslanın ağzında,
Cehennemin ortasında,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

İşçi oldu bir köle, kul,
Çarmıhlarda artık yıksul,
Derieinden yapın davul,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Söndü yaldızlı umutlar,
Sardı her yanı bulutlar,
Parsa toplar ne angutlar,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Kenttedir köylünün gözü,
Çünkü sattı at, öküzü,
Boş kaldı tarlası-düzü,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Kent düşmüş kendi hayına,
Geçim denen hayhuyuna,
Mutluluk kaldı duyuna,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Ğahalılık bir canavar,
Eşek eti oldu davar,
Geride ne hünerler var,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Çay-may kaçakçı elinde,
Herkesin aklı belinde,
Kaldık çöğlük göbeğinde,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Soğan satılmaktan caydı,
Bulgurun yıldızı kaydı,
Eti herkes ilaç saydı,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Vurucu cüzdan beğenmez,
Kimse canına güvenmez,
Giden yolcu geri gelmez,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Coştu beyin de, ağan da,
Utanmazlar çoğalanda
Utananlar kaldı donda,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Ahlak yoktur. Kayıp değil,
Hırsız-katil mağlup değil,
Parkta yatmak ayıp değil,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Eldir girer hep cebime,
Balo yoksul şerefine,
Değme elin herifine,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Herkesin elinde kalem,
Yazıyorlar allem-kallem,
Yazar olduk Allhalem,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Kalkındık ki; öylesine,
Kimse bakmaz gerisine,
Hep rastgeldik böylesine,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Eller kalkar imrenirler,
Turist-murist gönderirler,
Yer kazığı, öğrenirler,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Tavşan sopaya aldandı,
Bıçak kemiğe dayandı,
Ellerine düşen yandı,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Derdimiz yok, gamımız yok,
Baş sokacak damımız yok,
Öpülmemiş yanımız yok,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

Kıtlık refahı körükler,
Üzülmesin hiç küçükler,
Yolu bilir bu büyükler,
Vadılı lele Türkmen Kızı.

(NENNİ DE FERİDE 'M, NENNİ isimli Taşlamalar 'ından 33-37/104)
(Bu dizeler, 2000 'den 36 yıl önce yazılmıştır. Ve; bir tek sözcüğüne bile dokunulmamıştır.)