Türk Ordusu'na Şiiri - Mehmet Osman Erol ...

Sanmayın gözlerindeki yaş acıdandı
Onlar,
Yiğitçe gittiler ölüme
Bebekler uykudaydı...

Arkalarına bile bakmadılar...
Deldiler karanlığı sessizce her biri bir yerden
Şafağın sökmesine daha çok vardı...

Allah Allah! ...
O ne gururdu, o ne aşktı... o ne inançtı...
Sevdâları yalnızca vatandı! ...
Gözlerindeki yaş, işte ondandı...

Nöbete durmuştu gökte ay ve yıldız
Kan kokuyordu sanki toprak...
Pusuya düştüler kalleşce...

.............................

Ağlıyordu gökte ay ve yıldız
Bir teki bile geri dönmedi o gece...

Öldüler...
Her biri mukaddes şehit...
Gökte ay ve yıldız şâhit...
Yiğitçe, Türk gibi, askerce kurşun sıkarak...
Türkü söyler gibiydi yüzleri, tek bir yürek, tek bir ağız...
Ne demişlerdi giderken;
............................. 'annem beni yetiştirdi, bu ellere yolladı...'
Biz bu gün için doğduk, bu gün için varız...

............................................

Gün ışıyordu,
Bebekler hâlâ uykudaydı...
Vatan; sağdı...

Kana kucak açmıştı toprak
Her biri âbide gibi yatıyordu
Bedenleri sımsıcak...

Ve,
Her birinin göğsünde
Kan kırmızı gül gibi açmıştı bayrak...

(İstanbul, Ocak 1999)