Kızaran Eylül Yaprakları

Bir eylül akşamıydı,
Seni ilk gördüğüm gün...
'ya da ben, öyle hatırlıyorum...'
Sıradan bir akşamdı benim için,
Ve hayli yorgundum...
Hele, ilk defa gördüğüm sana
Hem de, ilk görüşte
Böylesine âşık olacağımı
Hiç ummuyordum...

Seni gördüğüm o an farkettim ki;
Ruhumda, gizli kalmış bütün şarkılar...
Seni, o eylül akşamında gördüm, sevdim...
Ve nasıl oldu bilmem;
Özgürlüğüne kavuştu birden
Gün yüzü görmemiş içimdeki şarkılar...

Yüzünde, eylülün o tatlı hüznü vardı, bütün sırlarıyla...
Ve yüzünde yansımaktaydı;
Akşamın, sıcak, şefkâtli, dost ışıkları...
Hüznün bu kadar güzel olduğunu bilmezdim...
Bende ne varsa, beni 'ben' yapan,
Sende de var olduğunu hissettim...
Seni... o yüzden, bir bakışta eylül kadar sevdim...
' çok sevdim...'

Seni eylülde tanıdım...
'ya da bir sonbahar akşamıydı diyelim...'
Ellerinde...gözlerinde...sözlerinde...
Bazen, o bir anlık çocuksu küsmelerinde...
Ve... gülüşünde...
Evet...gülüşünde...
Hep ilkbaharı yaşadım, bütün tazeliğiyle
'gizli, utangaç ve sessiz...'

İlkbaharın bu kadar doğurgan olduğunu da hiç bilmezdim...
'ya da ben fark etmemişim... belki de sebebim olmamış...'
Benim ilkbaharlarım biraz farklıydı...
Kısaydı, çabuk geçerdi...
Güneşi ısıtmazdı, yağmuru ise bereketsiz...
'tadı yokmuş hiçbir şeyin meğer sensiz...'

İşte o yüzden;
'seni kaybetmeyi hiç istemedim...'
O günden beri;
Her iki eylül arası seni daha da çok sevdim...

Biliyorum...
Bundan sonra, her 'iki eylüllerin' arası
Sen olmadan geçecek zamanlar...
Ben, yine kendi baharlarımı
Kendimce yaşamaya devam edeceğim...
Yine ruhuma hapsettim, yakarışlarına aldırmadan,
Senin için âşikâr ettiğim bütün özgür şarkıları...
Ve bana hep seni hatırlatacak
Kızaran eylül yaprakları...

(01 Aralık 2006)