Türk İksiri Şiiri - Önder Karaçay

Bir köklü ağaç yalnız başına başı dik yükseldi bir bozkırda.

Dalları dökülmüş sanılıyordu.

Dört bir yandan Türkler mahşer tufanında Hızır gibi geldiler.

Ağacın köküne sonsuza kadar yaşatacak Türk iksirini bir asır önce döktüklerini ve bu ağaca kimsenin zarar vermesinin mümkün olmadığını hatırlatıp gittiler.

Çok acı çektiniz içinizde ki hainler yüzünden günü geldiğinde bunu yazarak hatırlat dediler.