Hayata bakış ritmimi kaybettim
Hayata bakış ritmimi kaybettim ağırlığından
Her geçen gün ben kadar yük biniyor bebeklerine
Boğuluyorum batmaktan aynı günahsızlığa
Kendi kulaklarımı aşamıyor çırpınışlarım
Neden her gece mahkûmuz yokluğuna
Her çiçeği tanıyorsun
Damla ile alıyorsun
Kovanlara konuyorsun
Bir ibretsin be hey arı.
Petek petek örüyorsun
Anne
Ne annem var ne babam
Öylesine kimsesizim, öylesine çaresiz
Başımı koyacağım bir dizden uzağım
Saçımı okşayacak şefkat yok
Bazen rüzgârlar mutlu eser
Alır gönülleri, baharlara savurur
Kuşlar takla atar, kelebekler dansa vurgun
Kırmızı açtıkça çiçekler
Ruhlar kavrulur.
Doğumumla hasretimi çekmeye başladın,
Bilmem bu nasıl sevdadır, be hey kara toprak,
Bir urgan bağladın boynuma, ha bire çektin,
Bilmem bu nasıl sevdadır, be hey kara toprak.
Dağ oldun yoluma, yar oldun önüme çıktın,
Pişman olasın yaptıklarına
Ahlar çekesin, kimse duymasın!
Dilerim, dilerim Allah’tan
Seni
Benden başka seven olmasın!
Yeniden yap deseydiler hayat denen resmi
Leylak rengine boyamak isterdim şafakları
Hicran kızılını silerek ufuklardan
Bir el uzatımı yere koyardım mehtabı
Yakamozlar yerleştirirdim bütün gözlere
Her yüze ton yerleştirirdim pembe bulutlardan
Uzaktasın biliyorum
Avuçlarının sıcaklığı dokunmadı parmaklarıma
Ne kapımı çalan bir rüzgârsın
Ne penceremden yansıyan ışık
Bir tufan birikti gözlerimin ardına
Ve gün geldi
Bu adam, bu deli adam
Topladı bohçasını
Hazırladı bavullarını
Trene bindi.
Ayrılık şiiri yazmak istedi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!